Książka Izabeli Fietkiewicz-Paszek jest niezwykła. Pod tajemniczym tytułem kryje się bowiem korowód postaci. Ale jakich postaci! Cała plejada! Marek Brymora (1954–2017) Arkadiusz Pacholski (1964–2021) Aleksander Braude (1915–1998) Janusz Teodor Dybowski (1909–1977) Meir Pakentreger (1913–1960) Tadeusz Petrykowski (1921–1983) Łucja Gliksman (1913–2002) Adam Chodyński (1832–1902) Marian Cezary Abramowicz (1934–1997) Maciej Maria Kozłowski (1937–2002) Eligiusz Kor-Walczak (1913–2000) Stefan Otwinowski (1910–1976) Herman Herszel Solnik (1869–1943) Tadeusz Pniewski (1914–1994) Jan Czarny (1918–1985) Teodor Tripplin (1812–1881) Maria Konopnicka (1842–1910) Wojciech Wyganowski (1905–1990) Maria Dąbrowska (1889–1965) Wanda Karczewska (1913–1995) Roza Jakubowicz (1889–1943) Adam Asnyk (1838–1897). Te 22 Osoby – konstelacje – uchwycone w formie niezwykłej – sonetu! Dodam od siebie, że rzadko spotykanej w literaturze.
To, że wspólnym kluczem jest Kalisz, miasto magiczne, jest najbardziej oczywiste. Jednakże jest jeszcze coś zupełnie innego w „Końcu srebrnej nitki” Izabeli Fietkiewicz-Paszek. To niespotykana forma sonet – quasi rozmowa z umarłymi, pośmiertny dialog, uchwycone najcenniejsze chwile z ich historii, nieraz tragicznych, wręcz portrety psychologiczne z celną diagnozą! I jak się je czyta, szczególnie na głos! I jaki jest pogłos, jak się zmieniają obrazy! Dopełnieniem owego panopticum calisiana jest postać Adama Asnyka, z listami bliskich mu osób, więcej mówiące niż sążniste biografie najwybitniejszego poety polskiego pozytywizmu.
Pisanie sonetów w poezji współczesnej jest wielce ryzykownym zajęciem. Po pierwsze są niemodne, pod drugie wymagają ogromnego wysiłku, by dorównać poetyckiemu „wzorcowi z Sevres”, pardon znad Tamizy – mówię wszak o Szekspirze. Izabela Fietkiewicz-Paszek sprostała temu niezwykle trudnemu wyzwaniu. To jest prawdziwe arcydzieło literackie. Gorąco polecam !
Jarosław Trześniewski-Kwiecień
25 sierpnia 2022
[tekst powstał przed ukazaniem się książki, wykorzystany m.in. na portalu kalisz.pl ]