W sonetach Izabeli Fietkiewicz-Paszek dostrzegam oryginalne odniesienia do osób, miejsc, a nawet faktów i sytuacji związanych z Kaliszem, które świadczą o emocjonalnym stosunku autorki do tychże. Kilka przykładów odnoszących się do postaci bohaterów, które znałem (lub których życiorysy poznałem bardziej): Arek Pacholski ze swoim salonem, smakosz kawy, miłośnik kultury francuskiej, kontemplujący swoje miasto na rowerze, Janusz T. Dybowski – nie mogący pogodzić się z zapomnieniem, na które jego utwory skazali ówcześni, postać Józia-Puj w wierszu Petrykowskiego czy fabryka Pinczewskich z Opatówka w utworach Gliksmanowej, archiwalne kwerendy Chodyńskiego, ekscentryk Tripplin, kaliska tragedia sierpnia 1914, do której autorka nawiązuje w kilku sonetach czy wreszcie kaliskie ulice, po których biegał (a później opisywał) młody Pniewski. Że o przenikliwej znajomości i rozumieniu twórczości bohaterów-adresatów sonetów nie wspomnę. Urocza i – jeśli mogę użyć takiego sformułowania – zaangażowana poezja. No i – na swój sposób – mogąca być źródłem wiedzy dla przyszłych regionalistów. Brawo!

Piotr Sobolewski

7 sierpnia 2022

[tekst powstał przed ukazaniem się książki]